Zamiast przyjąć to jako oczekiwanego wyniku interwencji kryzysowej, jednak możemy przynieść nowej wiedzy o mózgu i ciała do pracy możemy zrobić, aby uniknąć takich odpowiedzi.
Adaptacje modelu Mitchella to, co wielu pedagogów w zakresie interwencji kryzysowej polegać. Niektóre wahają się ogólne wnioski, że model nie jest pomocne (Brock Jimerson, 2002), pomimo coraz większej liczby badań, które obsługują rezygnujących debriefiengu podejść (GIST Devilly, 2002). Praktycy "zdeterminowani, by zasady debriefingu", ponieważ "doświadczenia klinicznego" sugeruje wartości w "możliwość wyrażania uczuć (Deahl, Gillham, Thomas Searle, Srinivasan, 1994, s. 64) ". Inni uważają powodów ekonomicznych do dalszego stosowania podejścia (Arendt Elklit, 2001). Potrzebujemy czegoś, i wydaje się, że brak jakiegokolwiek innego skutecznego modelu do pracy. Dlaczego mielibyśmy nadal używać technik podsumowujących, gdy wzywa do ostrożności i powściągliwości zostały wysłuchane z tak wielu odpowiedzialnych naukowców i praktyków (GIST Devilly, 2002)?
Zamiast zważając na liczne ostrzeżenia porzucić, debriefers kontynuowanie prac przez tworzenie adaptacje ich modelu. Troska o tej odpowiedzi jest jednak to, że bez wnikliwej analizy, jak kryzys wpływa na mózg i fizjologii organizmu, modele interwencji nadal być opracowane i wdrożone, które mają potencjał do powodowania szkód opisaną przez zbyt wielu odbiorców.
W przeglądzie najnowszych osiągnięć w dziedzinie interwencji kryzysowej, byłem zaniepokojony, aby znaleźć jak mało było dyskusji o tym, jak mózg i ciało pozostają pod wpływem traumy. Kryzysy są wielokrotnie dalej psychologiczne wydarzeń, które muszą być interweniował u psychologicznie, jakby uraz dzieje się w umyśle sam. Wydaje się, że ustalono, że nasze poznawcze umysł jest najbardziej skutecznym narzędziem mamy o uzdrowienie, podczas gdy w rzeczywistości jest to ciało, za pośrednictwem starożytnych gadów mózgu, który ma mądrość, aby wiedzieć, jak w naturalny sposób odzyskać od traumy i leczyć się ,
