Będę przeglądu każdego z ich propozycji: (1) Bill Saltzman z National Center for Child Traumatic Stress, (2) Michael Hass z Uniwersytetu Chapmana w Orange County, Kalifornia, oraz (3) Stephen Brock, zaliczonego krajowym szkolny psycholog i koordynator Zarządzania Kryzysowego w szkołach Interest Group.
Saltzman
Podejście dr Bill Saltzman kładzie nacisk na potrzebę dostosowania interwencji kryzysowej do poziomu rozwoju uczniów jest lepszy (Saltzman, 2003). Przypomina nam, że reakcje uczniów mogą być specyficzne dla ich wieku i etapu rozwoju. Na przykład, przedszkolaki mogą wyświetlać zamieszanie poznawczych. Mogą nie wiedzieć, że niebezpieczeństwo minęło, gdy zdarzenie kryzys się kończy i może być konieczne ze względu na powtarzające się konkretnych wyjaśnień przewidywanych niejasności. Starsze, uczniowie w wieku szkolnym mogą wykazywać konkretny lęki wywołane przez traumatyczne przypomnienia. Mogą one wymagać pomocy w identyfikacji i artykułowania tych przypomnień, jak również związane z nimi obawy. Mogą one korzystać z zachęcani, aby nie generalizować, zgodnie Saltzman. Młodzieży, z drugiej strony, może zacząć wykazywać pourazowego acting out zachowań, takich jak zażywanie narkotyków, wykroczenia lub aktywności seksualnej. Saltzman postuluje, że pomagając młodzieży zrozumieć działającą na zachowanie jako próbę Numb swoją odpowiedź, lub wyrazić swoją złość na zdarzenie może być korzystne.
Nacisk kładzie się na rodzinie i przyjaźni. Utrzymanie i pielęgnowanie relacji jest krytyczna po zdarzeniu kryzysowym dla uczniów na każdym etapie rozwoju. Saltzman zwraca uwagę, że czasem zdarzenia kryzysowe powodować delokalizacji fizyczne, które mogą nagle przerywają zwykły codzienny kontakt z najbliższymi. Kiedy to nastąpi, warto podjąć wysiłek w celu utrzymania więzi relacyjnych niezależnie od fizycznego oddzielenia w celu będą pocieszeni przez nich.
